DUR YOLCU ANITI’NDA ARAKLI İMZASI
Bugün Çanakkale Zaferi’nin 109. yıldönümünü kutlarken hemşehrimiz Seyran Çebi tarafından tasarlanıp 1960 yılında Çanakkale’de açılışı gerçekleştirilen Dur Yolcu Anıtı’nın hikayesini okuyucularımız için derledik.
Çanakkale’nin Eceabat ilçesine bağlı Kilitbahir Köyü’nde, Gelibolu Yarımadası’nda kahramanca savaşan binlerce şehidimizin hatırasını yaşatan Dur Yolcu Anıtı, 1960 yılında, hemşehrimiz Seyran Çebi tarafından tasarlandı.
21 Ağustos 1960’da açılışı gerçekleştirilen Çanakkale Şehitler Abidesi’nden etkilenen Değirmen Burnu Tabyaları Komutanı Üsteğmen Turan Şekip Pınar, Çanakkale Boğazı’na gelen herkesin görmesini istediği bir eser bırakma düşüncesi ile o dönem için oldukça yetenekli bir sanatçı olan Yedek Subay (Asteğmen) Seyran Çebi’ye, anıta uygun bir tasarım yapmasını rica etmiştir.
1938 yılında ilçemizde doğan Çebi, bu ölçekte bir eser yapma deneyimi daha önce yaşamadığı için küçük bir asker figürünü taslak olarak çizmiş ve ardından bu taslağı uygun boyutlara getirmeyi başarmıştır. Ancak Üsteğmen Pınar, yalnızca bir Mehmetçik figürünün yetersiz olacağını ve istediklerini tam anlamıyla ifade etmeyeceğini düşünmüştür. Bu noktada, Necmettin Halil Onan tarafından yazılmış olan ve aslında 1922’de Kurtuluş Savaşı zaferi için kaleme alınan “Dur Yolcu!” şiirinin dizeleri devreye girmiştir. Bu dizeler, anlatmak istedikleri duyguları ifade etmekte mükemmel bir biçimde yardımcı olabileceğini düşündürmüştür: “Bilmeden gelip bastığın bu toprak bir devrin battığı yerdir!”
Ancak hala eksik bir şey vardır. Çebi, taslak çalışmaları incelediğinde masada Milliyet Gazetesi’ni fark eder ve bu gazetenin, Çanakkale Şehitler Abidesi’nin inşasında oynadığı rolü hatırlar. Gazetenin sembolü olan meşale amblemini Dur Yolcu Anıtı’na üçüncü bir simge olarak ekleyerek eserini tamamlar. Uygulama, Çebi tarafından gerçekleştirilir ve 29 Ekim 1960 günü 50 metre yüksekliğindeki asker figürü ve 5 metre boyutundaki harflerin açılışı Kilitbahir’de gerçekleştirilir. Çanakkale’nin sembolü olan bu anıta daha sonra Türk Bayrağı eklenir.
Emekliliğinin ardından Çanakkale’ye yerleşen Çebi, bu muazzam eseri gören bir evde yaşamını sürdürürken, anıtın kahramanlık hikayesini gelecek nesillere aktarmaya devam eder.
